تفاوت برنامهنویس سنیور و جونیور چیست؟ – نگاهی به تمام سطوح برنامهنویسی
پلکانهای سطح برنامهنویسی در این حوزه از 3 سطح جونیور(Junior)، میدلول(Mid-Level) و سنیور(Senior) تشکیل میشود. شرکتهای بزرگی مثل فیسبوک و گوگل برای طبقه بندی کارمندان برنامهنویس خود به منظور تعیین درجه صلاحیت و سطح حقوق استفاده میکنند. اگر به آشنایی درباره این سطح بندی علاقه دارید این مقاله از سایت سئوف را مطالعه کنید.
انواع سطوح برنامهنویس
در حوزه برنامه نویسی به طور کلی سه سطح برنامه نویس وجود دارد. اما با نگاهی دقیق تر به این زمینه میتوان 4 سطح برنامه نویس مشاهده کرد. در صنعت برنامهنویسی این لول های برنامهنویس با توجه به دلایل متعددی به افراد اعطا میشوند که مهمترین آنها مهارت است. دانش و مهارت یک برنامهنویس از رزومه کاری او مهمتر است. 4 سطح برنامه نویسان به شرح زیر است:
- کارآموز – Trainee Developer
- جونیور – Junior Developer
- میدلول – Mid Level Developer
- سنیور – Senior Developer
در ادامه به بررسی هر سطح و دلیل تفاوت آنها میپردازیم.[گزارشی از میزان درآمد برنامهنویسی در سالهای اخیر آماده است که میتوانید از آن مطلع شوید.]
برنامهنویس کارآموز
توسعه دهنده یا برنامهنویس کارآموز فردی است که نمونه کاری ندارد و اطلاعات و دانستههایش در زمینه برنامهنویسی اکثرا تئوری است. برخی از توسعه دهندگان سطح کارآموز با ورود به یک شرکت همکاری خود را آغاز میکند تا طی یادگیری مهارت های لازم در همان مکان کار کند. معمولا برنامهنویسان میدلول و گاها جونیور مشغول نظارت و آموزش آنها هستند.
برنامهنویس جونیور
برنامهنویس جونیور فردی است که چند گام از برنامهنویس کارآموز جلوتر است و حتی ممکن است چند نمونه کار هم داشته باشد. اما این افراد برای اولین بار وارد یک پروژه میشوند و با کم و کیف یک کار واقعی آشنا میشوند. از طرفی اکثر کارفرمایان به صورت طولانی مدت روی آنها سرمایه گذاری نمیکنند و اغلب قابل تعویض هستند.
جونیورها اکثرا تحت آموزش میدلولها هستند و تقریبا 2 تا 3 سال تجربه کاری در این زمینه دارند. با این وجود بازهم به عنوان یک توسعهدهنده مبتدی نگاه میشود و تا خبره شدن در این زمینه راه طولانی در پیش دارند.
اگر به یادگیری برنامهنویسی علاق دارید پیشنهاد میکنیم مقاله 25 سایت برتر آموزش برنامهنویسی را مطالعه کنید.
برنامهنویس میدلول
توسعهدهندگان میدلول بدنه یک پروژه هستند و اکثر کارها را آنها انجام میدهند. همچنین آنها قابلیت منتور کردن(آموزش و نظارت) برنامهنویسان جونیور و کارآموز را دارند. افرادی که به درجه میدلول رسیده اند معمولا چندین بار خودشان را با چالش های توسعه نرمافزار مواجه کرده اند و تجربیاتی به دست آورده اند. برنامهنویس میدلول با روش های Debugging، ساختارها، Performance و امنیت نرمافزار آشنایی دارد و از پیچیده کردن کدها پرهیز میکند.
برنامهنویس سنیور
توسعهدهنده یا برنامهنویس سنیور اغلب مدیریت پروژه و منتور کردن برنامهنویسان میدلول را به عهده دارد. این برنامهنویسان درک درستی از کدنویسی دارند و نه تنها از کد نویسی پیچیده خودداری میکنند بلکه طوری کد مینویسند که هم برای کامپیوتر خوانا باشد و هم برای یک انسان.توسعهدهنده سنیور که به آن برنامهنویس ارشد نیز میگویند کد های با کیفیتی مینویسد و قاعده Clean Code را نیز رعایت میکنند. در ادامه به تفاوت یک توسعهدهنده مبتدی و ارشد میپردازیم.
تفاوت برنامهنویس جونیور و سنیور (مبتدی و ارشد)
برنامهنویس های مبتدی مثل جونیور و کارآموز اکثرا به قاعده Clean Code توجهی نمیکنند و تنها به درست کار کردن کد توجه میکنند. همین نکات ریز و ظریف، تفاوت یک برنامهنویس جونیور و سنیور را به کارفرما نشان میدهد.
اصل دیگری که تفاوت بین برنامهنویس جونیور و سنیور را نشان میدهد استفاده از اصل KISS است.
تفاوت برنامهنویس سنیور و جونیور به تعداد سالهای تجربه کاری نیست. البته توسعهدهنده سنیور طی زمان مهارت زیادی کسب کرده اما این دانش و مهارت به تنهایی کافی نیست. فرق اصلی برنامهنویس جونیور و سنیور یک ذهنیت با ثبات و منسجم است که باعث میشود هم هنگام برنامه ریزی و هم زمان کدنویسی کدها ساده تر و قابل فهم تر به نظر برسند.